Η ικεμπάνα είναι μία από τις παραδοσιακές τέχνες της Ιαπωνίας. Είναι η τέχνη που κάνει τα άνθη να ζουν μετά την κοπή τους, τους δίνει δηλ. μία δεύτερη πρόσκαιρη ζωή τοποθετώντας τα σε ειδική μεταλλική βάση με καρφιά (κενζάν) μέσα σε ρηχό δοχείο με λίγο νερό, αλλά και η τέχνη της διευθέτησης των λουλουδιών μέσα σε ένα βάζο, ώστε να μοιραστούμε αυτήν την ομορφιά με τους φίλους ή καλεσμένους μας ή ακόμη και για την δική μας ψυχική έκφραση και ευχαρίστηση.
Η λέξη ικεμπάνα είναι σύνθετη, από το ρήμα "ικέρου", που σημαίνει τακτοποιώ, ξαναζωντανεύω και από την λέξη "χάνα"-χάριν ευφωνίας "μπάνα"-που σημαίνει άνθος. Η ικεμπάνα είναι φιλοσοφία και τέχνη. Ξεκίνησε πολλούς αιώνες πριν ως θρησκευτική τελετουργία και πήρε την μορφή τέχνης την εποχή Μουρομάτσι (1333-1568). Η ευαισθησία των Ιαπώνων στις εναλλαγές της φύσης κατά τις τέσσερεις εποχές του έτους δημιούργησαν το κατάλληλο υπόβαθρο για την ωρίμανση των ιαπωνικών τεχνών και φυσικά και της ικεμπάνα.
Σε κάθε σύνθεση ικεμπάνα η τακτοποίηση του υλικού έχει πολύ μεγάλη σημασία. Τα υλικά της σύνθεσης (κλαδιά, άνθη, φύλλα, ρίζες) τακτοποιούνται σύμφωνα με προσδιορισμένους κανόνες. Υπάρχουν τρεις κύριες γραμμές τοποθετημένες σε τριγωνική μορφή, οι οποίες συμβολίζουν τον ουρανό, την γη και τον άνθρωπο. Υπάρχει επίσης σαφής συμβολισμός του χρόνου (παρελθόν, παρόν και μέλλον). Ανοικτά άνθη χρησιμοποιούνται για το παρελθόν, μισάνοικτα για το παρόν και μπουμπούκια για το μέλλον. Κάθε σύνθεση κάνει επίσης και μία αναφορά στην εποχή του έτους με την χρήση των ανάλογων υλικών. Η γραμμική τελειότητα, η χρωματική αρμονία αλλά και ο χώρος και η αρμονική σχέση μεταξύ βάζουν και υλικού αποτελούν τα κυριότερα θέματα μελέτης.
